ความสุขในความเงียบ

ฉันยังจำได้ถึงคืนแรกที่นั่งคนเดียวข้างหน้าต่าง ดื่มชาขณะแสงเมืองกระพริบ—เหมือนกลองคาร์นิวัลของริโอ แต่นิ่งกว่า ฉันไม่ได้มารายเพื่อชัยชนะ แต่มารายเพื่อความเงียบ ในงานในฐานะจิตเวชศาสตร์สื่อดิจิตอลที่ UCL ฉันศึกษาว่ามนุษย์แสวงหาความหมายในระบบออกแบบเพื่อรางวัล เซอร์เบมโบ—ชื่อนี้เองเป็นบทกวี—ให้สัญลักษณ์จากจังหวะเขตร้อนและความไร้ระเบียด แต่ใต้การเคล้านไหวของมันอยู่บางอย่างลึกซึ้ง: การเชื้อเชิญให้มีอยู่ ฉันเคยเล่นสามครั้งในคืนหนึ่ง เสี่ยงแค่ £800—กิรยาเล็กๆต่อความวุ่นวาย เครื่องไม่ให้รางวัลแก่ฉัน และเมื่อฉันหยุด—not เพราะแพ้—but เพราะฟัง—ฉันรู้สึกบางอย่างเปลี่ยนไป ความเงียบกลายเป็นศักดิศ RNG มิได้โกหัว มันไม่มีหนี้อะไรกับคุณ แต่มันเปิดพื้นที่ให้วาดรหายใจ เลือกรูปแบบที่ลดความเสี่ยง หากคุณกำลังเรียนรู้ โดยให้ไพ๋ใบทุกใบเป็นของขวัญ จากผู้แปลกที่เข้าใจถึงความสุขในเงียบ เข้าร่วมเหตุการณ์เฉพาะเมื่อมันเชื้อเชิญให้อยู่เฉย—not สับสน พิธีกรรมไม่ใช่ว่าชนะ; มันคือการจดจำว่าแสงเคลื่อนผ่านกลางคืน cuณไม่มีโชคตอนแพ้—you just still learning how to be human.