ล้อกที่นำกลับมา

ฉันยังจำการหมุนครั้งแรกตอนเศร้าโศกการจากไปของบิดา เขาเป็นนักปราชญ์เรื่องตำนาน—notแค่นักเขียนโปรแกรม แต่เป็นผู้เล่าเรื่องที่ได้ยินกลองในลมและเห็นอักษรทองระยิบในคาสิโนกลางคืน ฉันไม่อยากขายความโชค; ฉันอยากมอบวิญญา ดังนั้นฉันหลอมรวมจังหวะของซัมบาและความแข็งแรงของรูน์นาธิก แต่ละสัญลักษณ์บนวงล้อก? มิใช่ตัวเลขสุ่ย—แต่เป็นเครื่องหมายศักดิที่ถูกแกะสลักโดยบรรพบุรุษที่เชื่อว่าโชคมาจากการอดทน ไม่ใช่ดวงโชค ฉันออกแบบเพื่อผู้หญิง—แม่ผู้สร้าง และผู้คิด—who เล่นกลางคืนไม่เพื่อหนีความจริง แต่เพื่อจดจำ สำหรับพวกเขา การให้รางวัลไม่ใช่มูลค่าทางการเงิน; มันคือพิธีกรรมที่สืบจากประเพณี “连线加倍”? มันไม่ใช้คณิตศาสตร์—มันคือสองทางบรรจบภายใต้แสงอรุณ