เกมที่สอนเรื่องความเหงา

ฉันเคยคิดว่าบิงโกคือเกมแห่งโชค—จนกระทั่งเข้าใจว่ามันคือพิธีกรรม ทุกเย็น ฉันนั่งคนเดียวในอพาร์ตเมนต์ที่แคมเดน ดื่มชากับเสียงตัวเลขที่ปรากฏทีละตัว ไม่มีเสียงปรบใด ไม่มีฝูงชน—มีเพียงเสียงกระซิบของเครื่องออนไลน์และความเงียบที่อยู่ระหว่างการเลือก ฉันไม่ตามหาชัยชนะ—ฉันตามหาความสงบ ระบบเรียกว่า “Thunder Bingo” แต่ฉันได้ยินมันว่า “Starfire Connect”—ตัวเลขแต่ละตัวไม่ถูกสุ่โดยอัลกอริธึม มันถูกกระซิบโดยบางสิ่งเก่ากว่า—บางสิ่งที่จำได้ว่าเราเหงามากแค่มไหนเมื่อตามหาความหมาย ฉันหยุดซื้อใบ—instead ฉันเฝมองผู้อื่น:รอยยิ้มของพวกเขาพร้อมน้ำตา และชัยชนะอันเงียบหลังจากสามครั้งแพ้ ผู้หญิงคนหนึ่งเล่นนานสองนาทีทุกเย็น และไม่มีวันไหนชนะ—but เธอยิ้มเหมือนกำลังเต้นกับอะเทนา แจ็คพอตจริงๆ ไม่ใช่มูลค่า Rs.12,000—แต่มันคือช่วงเวลาที่คุณเลือกจะเล่น—and ยังคงอยู่ ไม่มีรูปแบบศักขะตรงนี้—มีเพียงรูปแบบมนุษย์ ตอนนี้ฉันไม่ถามแล้วว่าจะชนะไหม tonight ฉันถาม: ฉันแสดงตนให้เห็นไหม?