Ang Gabi Kung Saan Nawala ang Huling Barya… Pero Nakita Ko Ang Ibang Bagay

Nasa labas ng oras na nagsilbi ang screen—walang panalo. Tanging katahimikan lamang.

Ipinaglaban ko ang pitong card. Pitong pagsubok para mahanap ang kahulugan. Pitong pagkakataon para masumpungan ako.

Tumingin ako sa keyboard. Hindi dahil may pangarap—kundi dahil nawasak na.

At biglang naiintindihan: Hindi na ako naglalaro para sa pera.

Naglalaro ako dahil tumigil ay parang pagsumbong.

Ang Ritual ng Mga Bilang sa Dilim

Ang Super Bingo ay hindi lamang laro—ito’y isang seremonya walang relihiyon. Ito’y bumubuhos ng ritmo: ang matipid na tibok ng mga bola, kasabay ng mga drum pattern na nanunumbat hindi ka nag-iisa.

Bawat card ay mapa—hindi patungo sa yaman, $kundi patungo sa katahimikan. Isang pansamantala ring santuary kung saan natutulog ang oras, at nawawala ang mundo palayo tulad ng tinta sa ulan.

Dito nagkikita ang flow theory at emosyonal na alkimya: isang estado na napaka-sagrado hanggang mararamdaman mo ito. Tumigil ang isip. Naging malambot ang puso. Naalala ng kaluluwa na maaari siyang umupo—at sapat na siya.

dahil wala sila, pero naroroon sila.