Sa tahimik na oras ng gabi, natutunan kong ang panalo ay hindi tungkol sa numero—kundi sa pagkakaroon. Sa Wicker Park, tinuruan ako ng bingo bilang ritwal, hindi laro—isang hininga ng kalayaan.

Sa isang tahimik na gabi sa Camden, ang bawat card ay isang tula na walang alab. Hindi ito tungkol sa panalo—kundi sa pagtitiis, sa pagpapahinga, at sa pagkakaroon ng sariling kahulugan.

Nang mabigo ang ika-walong free spin, naintindihan ko na hindi ito tungkol sa tama kundi sa pagiging malakas—isang ritwal na pagsasalita sa kahiligan at grasya. Hindi laro, kundi dasal.

Noong maliit ako, natuto akong ang tadhana ay nasa pagkamalay, hindi sa mga numero. Ang binggo ay ritwal, hindi laro—nakikinig lang ang himig sa pagitan ng bawat bilang.