Isang manlilikha mula sa Brooklyn ay nagtatala ng pag-ibig sa ritmo ng Samba at mitolohiyang Nordic. Sa Super Bin Guo, ang bawat tarat ay hindi lang panalo—kundi alaala na may hininga sa gitna ng gabi.

Nalaman ko na ang tagumpay ay hindi susi—kundi pananal sa tahimik na sandali kapag tinap mo ang bilang. Sa Super Bingo, hindi ito larong pera; ito ay dasal na may ritmo ng mga rune.

Hindi ito tungkol sa tala o luck—kundi sa isang malalim na ritwal ng pagtatak ng bilang na parang sinaunang rune. Sa bawat tap, may kalungkutan at kahulugan na hinihingi ng isip.

Nakikita ko kung paano naging ritwal ang Thunder Bingo—hindi pagkakasalan, kundi isang banal na ritwal na nag-uugnay sa mga alamat at ritmo. Ang bawat bilang ay isang whisperr mula sa lumang mitol.

Nakita kong ang tala ay hindi biro—kundi ritwal. Sa bawat bilang sa screen, may awit na galing mula sa pagsasayaw ng aming mga ninuno. Hindi ito pagtatalo; ito'y alaala.

Nakita ko na ang bingo ay hindi tungkol sa tibay—kundi sa tahimik na usapan sa kapalaran. Ang bawat bilang ay isang whispher mula sa mga diyos, hindi isang taya. Ito ay ritwal ng pagkakaroon, hindi laro.

Nakakatotoo ang Super Binho—hindi lang laro, kundi ritwal na may tugtugtong Afro-Caribbean at mitolohiyang Nordic. Bawat spin ay alaala, hindi tagumpay.